Καινοτόμο πρόγραμμα: Τα συναισθήματα μου (χαρα-λύπη-θυμός-φόβος-αυτοεκτίμηση-εσωστρέφεια)

Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα στο νηπιαγωγείο είναι τα συναισθήματα.Φέτος αποφάσισα να το επιλέξω ως καινοτόμο πρόγραμμα και να ασχοληθώ πιο αναλυτικά με το θέμα. Έτσι ξεκινήσαμε από τα βασικά συναισθήματα: χαρά-λύπη, φόβος, θυμός , μάθαμε να τα αναγνωρίζουμε μέσα από πίνακες ζωγραφικής (δραστηριότητα μεσω Η/Υ) και εικόνες, μάθαμε να τα εκφράζουμε μέσα από το σώμα μας και το πρόσωπό μας αλλά και τα λόγια μας.

Ξεκινήσαμε με την ανάγνωση του παραμυθιού "Η παλέτα των συναισθημάτων"

Στη συνέχεια, ψάξαμε να βρούμε στην τάξη εικόνες από το παραμύθι με διάφορα συναισθήματα και να τα αναγνωρίσουμε.

Είδαμε έναν πίνακα του Μιρό όπου είχε ένα παιδί χωρίς πρόσωπο , τα παιδιά έπρεπε να διαλέξουν ένα συναίσθημα και να το ζωγραφίζουν στο πρόσωπο της εικόνας.

Ο πίνακας του Μιρό και εικόνες από διάφορα συναισθήματα που συζητήσαμε.

Παίξαμε με το ζάρι των συναισθημάτων:πετούσαμε το ζάρι και ότι συναίσθημα μας τύχαινε το κάναμε με το πρόσωπό μας.

Φτιάξαμε τις μαργαρίτες των συναισθημάτων.

Έκοψα τα αρχικά γράμμα τα από τα συναισθήματα και βλέποντας τις λέξεις ολόκληρες προσπαθούσαμε να βρούμε το σωστό γράμμα που έλειπε.

...και τα καταφέραμε!

Ακούσαμε μουσική χαρούμενη και λυπημένη και ζωγραφίσαμε αυτό που νιώθαμε.

Η γωνιά της γραφής εμπλουτίστηκε με εικόνες και λέξεις με συναισθήματα.

 Στη συνέχεια, μιλήσαμε για την αυτοεκτίμηση. Μέσα από το βιβλίο "Ο κήπος των συναισθημάτων" και τις δραστηριότητες που προτείνει προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Αρχικά διαβάσαμε τον "Τριγωνοψαρούλη" και συζήτησαμε γι αυτό που έκανε ο τριγωνοψαρούλης, που πίστεψε στον εαυτό του παρόλο που οι άλλοι τον κορόιδευαν και κατάφερε να τους σώσει όλους.

Στη συνέχεια, πήρα ένα μπουκάλι με νερό και το παρομοίωσα με τον εαυτό μας και άρχισα να του κάνω τρύπες λέγοντας κάθετι άσχημο που μας συμβαίνει και μας λέει κάποιος και μας πληγώνει είναι σαν αυτό το μπουκάλι νερό που τρυπάει και σιγά σιγά αδειάζει. Έτσι όπως πέφτει η στάθμη του νερού έτσι πέφτει και η αυτοεκτίμησή μας. Εμείς για να να κρατάμε την αυτοεκτίμησή μας ψηλά πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε πόσο ικανοί και καλοί είμαστε σε κάποια πράγματα. Μετά μαζευτήκαμε σε κύκλο και μέσα σε ένα σακουλάκι βάλαμε τις φωτογραφίες μας, κάθε παιδί τυχαία διάλεγε μια φωτογραφία ενός παιδιού και έλεγε τρία καλά πράγματα για το παιδί της φωτογραφίας.

Τέλος, σχεδιάσαμε την παλάμη μας σε ένα χαρτονάκι, την κόψαμε και την δώσαμε στους γονείς να γράψουμε 5 προτερήματά μας 1 σε κάθε δάχτυλο και ζητήσαμε να μας τα φέρουν πίσω την άλλη μερα και να τα διαβάσουμε. Αυτό ανέβασε την αυτοεκτίμηση των παιδιών.

Επόμενο θέμα ήταν ο θυμός, αφού μάθαμε πως αντιδράει το σώμα μας και το πρόσωπό μας στο θυμό και είδαμε εικόνες ψάξαμε να βρούμε τρόπους να ξεπερνάμε τον θυμό μας και να ηρεμούμε. Μία λύση είναι το θυμόμετρο, όπου πηγαίνουμε σε ένα μέρος ήσυχο και μετράμε μέχρι το 10 και αντίστροφα μέχρι να μας περάσει ο θυμός.

Άλλη λύση είναι να χτυπάμε ένα μαξιλάρι, το μαξιλάρι του θυμού (όπου κάναμε μια πρόβα με ένα μαξιλάρι της βιβλιοθήκης μας), όπως και να κάνουμε μια δραστηριότητα που μας ηρεμεί όπως ζωγραφική, τηλεόραση, παραμύθι κλπ. Τέλος, σκεφτήκαμε ποιά εικόνα μας ηρεμεί και ο καθένας ζωγράφισε τη δικιά του για να την πάρει στο σπίτι και  να την βλέπει όταν είναι θυμωμένος.

Μετά τον θυμό ασχοληθήκαμε με τον φόβο, είπαμε τους φόβους μας, διαβάσαμε παραμύθια με διάφορυς φόβους όπως το σκοτάδι και τον οδοντίατρο και προσπαθήσαμε να απαλλαχτούμε από αυτούς.

Αρχικά ζωγραφίσαμε σε ένα χαρτάκι έναν φόβο μας χωρίς να τον πούμε στους άλλους.

Διπλώσαμε το χαρτάκι καλά

...και το ρίξαμε σε ένα καπέλο.

Η κυρία ανακάτεψε τα χαρτάκια και άνοιγε ένα ένα και τα παιδιά προσπαθήσουν να μαντέψουν τον φόβο που ζωγράφισε ο συμμαθητής τους. 'Οταν το βρίσκαμε λέγαμε ποιοι άλλοι έχουν τον ίδιο φόβο και το καταγράφαμε και στο τέλος είδαμε ποιοι είναι οι κοινοί μας φόβοι και ποιον φόβο έχουν οι περισσότεροι.

Μετά τους μίλησα για ένα έθιμο της Κίνας και τον δράκο που έχουν για να διώχνει το κακό και τους φόβους. Έτσι , έφερε στα παιδιά και εγώ ένα δράκο τον "Φοβιστίξ" όπου του αρέσει να τρώει τους φόβους μας. Αφού είπαμε ότι οι φόβοι είναι στο μυαλό μας και μόνο εμείς με την θετική μας σκέψη μπορούμε να τους διώξουμε, είπαμε να ταϊσουμε τον "Φοβιστίξ" με τους φόβους μας για να απομακρυνθούν από εμάς.

Τέλος, σαν αξιολόγηση χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και έδωσα στα παιδιά περιοδικά και τους προέτρεψα να κόψουν εικόνες με συναισθήματα και να τα κολλήσουν σε κάνσον και στη συνέχεια να καταγράψουν τα συναισθήματα και να μας παρουσιάσουν το έργο τους.

Σ ' αυτό το σημείο , βλέποντας εικόνες που δεν μπορούσαμε να  αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων στις εικόνες, μιλήσαμε για την εσωστρέφεια και ότι κάποιοι άνθρωποι δεν δείχνουν τα συναισθηματά τους και τα κρατάνε μέσα τους και είπαμε πόσο σημαντικό είναι να εκφράζουμε και να λέμε τα συναισθήματά μας.


Το καινοτόμο πρόγραμμα διήρκησε 3 μήνες και οι δραστηριότητες που έγιναν στην τάξη ήταν πολύ περισσότερες απλά καταγράφηκαν κάποιες ενδεικτικές. Κάποιες δραστηριότητες είναι από το βιβλίο  "Ο κήπος των συναισθημάτων" και κάποιες από "Τα Βήματα για τη ζωή".